ΑΓΙΟΣ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ

Πατώντας το πόδι μας στο λιμάνι του Αη- Στράτη, μένουμε έκπληκτοι από την μορφολογία και την ποιότητα των σπιτιών. Στην αρχή υπάρχουν σπίτια πολύ παλιά, φαγωμένα από τον χρόνο, που κάθονται και θυμίζουν σε όλους τους κατοίκους το παρελθόν του Αη- Στράτη. Μια μεγάλη σκάλα οδηγεί στο παλιό χωριό, που σήμερα αποτελείται από σαρακοφαγωμένα ξύλα. Κάτω από τα σπίτια αυτά χάσκει η αγριεμένη θάλασσα. Τα περισσότερα όμως σπίτια δεν υπακούν στην παράδοση και μετατρέπονται σε διώροφες και τριώροφες τεχνολογικές κατοικίες.

Μπαίνοντας στον κεντρικό δρόμο του Αη- Στράτη, νιώθεις γαλήνη και αρμονία να σου πλημμυρίζει την καρδιά. Οι καλοσυνάτοι άνθρωποι κάθονται στα γραφεία και συζητούν. Το θαλασσοδαρμένο και ρυτιδιασμένο πρόσωπό τους σου προσφέρει μια συμπάθεια. Το ζαχαροπλαστείο σου δίνει ευωδιαστές Αγιοστρατίτικες μυρωδιές. Αριστερά μια μακρόστενη λωρίδα από πολυτελή γραφεία της κοινότητας που στέκονται επιβλητικά. Και τέλος η εκκλησία της Γέννησης του Χριστού που καλεί τους πιστούς στην εκκλησία. Ο Άγιος Ευστράτιος είναι θαυμάσιο μέρος, παρόλο που αποκαλείται νησί των εξορίστών.

ΝΑΝΣΥ

Μουντή ημέρα ε;;;

Πολύχρωμες ανοιξιάτικες ζωές...

Είναι άνοιξη. Τα λουλούδια ανθίζουν και ο κόσμος για ένα παράξενο λόγο είναι χαρούμενος.
Η πιο ωραία στιγμή της ανοιξιάτικης μέρας είναι λίγο πρίν δύσει ο ήλιος. Τότε τα λουλούδια είναι φωτισμένα με ένα όμορφο φώς που τους δίνει μια εξωπραγματική αίσθηση. Η πιο τέλεια, όμως, ώρα είναι όταν ο ήλιος έχει δύσει και το άρωμα που αναδύεται από τα λουλούδια είναι μπερδεμένο. Πιστεύω ότι τότε η φύση έχει την περισσότερη ομορφιά που μπορεί να δώσει.

Νίκος Γ. << ο μεγάλος>>.
Φώτο Ν. Γ.

Το ψάρεμα του αστακού

Το ψάρεμα του αστακού δεν είναι τόσο εύκολο όσο φαίνεται στο βίντεο. Πρέπει να ρίξει ο ψαράς τα δίχτυα σε βάθος από 50 μέχρι 900 μέτρα ή σε περίπου 20 ως 80 οργιές, και να περιμένει δύο μέρες. Μετά τα σηκώνει και μερικές φορές δεν έχουν τίποτα. Άλλες έχουν μόνο δύο τρία κιλά αστακοί και κάτι ψιλά, όπως λένε εδώ. Θα αναρωτιέστε τι είναι τα ψιλά. Τα ψιλά είναι ή μικρά ψάρια που κατά λάθος πιάστηκαν στα δίχτυα ή μικροί αστακοί που τους ξανάπετάμε στη θάλασσα.
Νίκος Γ.

Ο πηλός ζωντανεύει...

Το όνομα μου είναι Αγαπητός Ζέρβας και το χόμπι μου είναι να φτιάχνω διάφορα πράγματα με τον πηλό. Όλα ξεκίνησαν από όταν ήμουνα Τετάρτη δημοτικού (τώρα είμαι Τρίτη γυμνασίου) όταν ο δάσκαλος μου είχε φέρει ένα πακέτο πηλό και μας είχε πει να φτιάξουμε ένα ηφαίστειο. Εγώ όμως από την πρώτη στιγμή που άκουσα ότι αυτό το πράγμα στεγνώνει και έχει το σχήμα που του δίνεις μου άρεσε και δεν έμεινα με τα χέρια σταυρωμένα. Πήγα αμέσως να αγοράσω πηλό για να τον πλάθω με τη φαντασία μου. Όμως ο αδερφός μου με κοροϊδεύει μέχρι και σήμερα. Μου λέει να πάω να παίξω με τη Μπάρμπι καλύτερα. Εγώ όμως προσπαθώ να μην τον ακούω και συνεχίζω. Πιστεύω ότι κάθε φορά που φτιάχνω πράγματα γίνομαι λίγο καλύτερος από την τελευταία φορά. Το σχολείο μου όμως, δεν έχει μάθημα καλλιτεχνικών, δηλαδή δεν μπορώ να φτιάχνω πράγματα με τον πηλό στο σχολείο και έτσι να μάθω καλύτερα. Μου αρέσει πιο πολύ να φτιάχνω ζώα και όχι άψυχα πράγματα. Τα ζώα μου κάνουν πιο πολύ εντύπωση και επίσης είμαι και ζωόφιλος. Επίσης ο προπάππους μου ήταν γλύπτης και στο σπίτι έχουμε μερικά αγαλματίδια δικά του. Έμαθε μόνος του γλυπτική και το όνομά του ήταν Οδυσσέας Σπυριδωνίδης.