Τετάρτη 20 Φεβρουαρίου 2008

40 χρόνια από το σεισμό του Άη Στράτη

Σήμερα, 20 Φεβρουαρίου 2008, κλείνουμε 40 χρόνια από τον καταστροφικό σεισμό που γκρέμισε όλο τον οικισμό του Άη Στράτη. Με την αφορμή αυτή καλέσαμε σήμερα στο σχολείο μας δύο γιαγιάδες που έζησαν τις στιγμές του σεισμού και είδαμε μαζί τους ένα μικρό ντοκιμαντέρ που φτιάξαμε και αφηγηθήκαμε τα γεγονότα εκείνης της καταστροφικής νύχτας. Αυτά τα γεγονότα θέλουμε να τα μοιραστούμε μαζί σας και για το λόγο αυτό δημοσιεύουμε ένα κειμενό που έγραψε μία συμμαθήτρια μας και το βίντεο που έφτιαξαν κάποιοι καθηγητές μαζί με παιδιά από το σχολείο μας.




Ήταν 20 Φεβρουαρίου 2 ή 3 η ώρα τη νύχτα, σύμφωνα με τη μαρτυρία της θείας μου, Αθηνάς Προβατά η οποία ήταν παρούσα στον σεισμό. Της τηλεφώνησα στην Αθήνα όπου ζει για να μου περιγράψει εκείνες τις τραγικές στιγμές και να τις ζήσω και εγώ λιγάκι μέσα από την αφήγησή της.

«Ξαφνικά στον ύπνο μας, αρχίσαμε να ακούμε τζάμια να σπάνε, σπίτια να κατεδαφίζονται, άλλους ανθρώπους να φωνάζουν. Επικρατούσε ένας πανικός. Ουρλιάζαμε, τρέχαμε, μόνο προσπαθούσαμε να σώσουμε τα παιδιά μας, πάσχιζαμε να καταφέρουμε να βγούμε από τα σπίτια μας. Όσοι καταφέραμε να σωθούμε, διότι υπήρξαν και 22 θύματα, μεταφερθήκαμε σε ένα καϊκι προκειμένου να είμαστε προφυλαγμένοι μέσα στη θάλασσα. Αυτό όμως ήταν ένα μεγάλο λάθος. Πάνω στον πανικό μας, δεν υπολογίσαμε ότι μπορεί να ερχόταν κάποιο παλιρροιακό κύμα και να χανόμαστε όλοι. Πάνω στην απελπισία μας κάναμε αυτό το σοβαρό λάθος που ευτυχώς δεν στοίχισε τις ζωές ανθρώπων. Το βράδυ το περάσαμε εκεί. Την επόμενη ημέρα, μας πήραν από το καϊκι και μας μετέφεραν στο «παλιό σχολείο». Στέλνοντας τηλεγραφήματα για ό,τι συνέβη, οι Αρχές του χωριού κατάφεραν να μας εξασφαλίσουν σκηνές για να μείνουμε με τις οικογένειες μας, ρούχα, χαλιά για να ζεσταινόμαστε και ξηρά τροφή. Στις σκηνές μείναμε 1 χρόνο περίπου. Εκεί τρώγαμε, εκεί κοιμόμαστε, εκεί πλέναμε τα ρούχα μας με νερό το οποίο κουβαλούσαμε με κουβάδες από πηγή την οποία είχε φτιάξει ο στρατός.»

Όλα αυτά διαδραματίστηκαν ενώ στην Ελλάδα είχαμε τη δικτατορία των συνταγματαρχών. Χειμώνα, καλοκαίρι, αυτοί οι άνθρωποι υπέφεραν. Το καλοκαίρι από τη ζέστη γιατί οι σκηνές την τραβούσαν ουσιαστικά, και το χειμώνα από το κρύο μιας και με τα μαγκάλια μόνο δεν μπορούσαν να ζεσταθούν. Μαζί με τα σπίτια τους έχασαν και και τις ζωές τους. Βλέποντας το χωριό κατεστραμμένο, αγανάκτηση και απελπισία κυρίευε τις ψυχές τους. Φόβος και τρόμος για την τύχη τη δική τους και των οικογενειών τους.

Αφού πέρασε αυτός ο ένας χρόνος και αφού ολοκληρώθηκε ο νέος οικισμός, αποφασίστηκε να μοιράσουν τα σπίτια με κλήρο γιατί δεν μπορούσαν να αποφασίσουν ποιος θα έπαιρνε ποιο. Η χούντα ουσιαστικά τους βοήθησε, αλλά πολλοί έχουν ακόμα μία πικρία μέσα τους γιατί ορισμένα σπίτια δεν είχαν καταστραφεί και θεωρούν πως αν δεν είχε εμπλακεί η χούντα τότε, μόνοι τους οι κάτοικοι θα κατάφερναν σιγά σιγά να ξαναφτιάξουν το χωριό και μάλιστα όπως ήταν τότε.

Το χωριό ήταν πιο όμορφο πριν, πιο γραφικό. Υπήρχαν στενά δρομάκια, καλντερίμια, δυόροφα και τριόροφα σπίτια. Μετά το σεισμό όλα αυτά χάθηκαν. Μπορεί να φτιάχτηκε ο νέος οικισμός, αλλά δεν είχε καμία σχέση με τον προηγούμενο. Πολλοί θεωρούν μάλιστα πως ήταν να σα να τους έκλεισαν σε μπουντρούμια μιας και όλα τα σπίτια ήταν μονοόροφα και άσχημα. Αν και τώρα πια έχουν προσαρμοστεί, ακόμα αναπολούν τη ζωή πριν το 1968.

Ο σεισμός κατέστρεψε σπίτια, διέλυσε γειτονιές ακόμα και οικογένειες λόγω της αναγκαίας μετανάστευσης για εύρεση εργασίας. Μαζί με τον οικισμό δέχτηκε ένα ισχυρό πλήγμα και η κοινότητα των ανθρώπων.

Η ημερομηνία του σεισμού έχει χαραχθεί στις ψυχές των ανθρώπων και δύσκολα μπορεί να την ξεχάσει έστω και μετά από 40 χρόνια. Ακούγοντας τους μεγαλύτερους να εξιστορούν τα γεγονότα αυτά εκτός από την συγκίνηση που νιώθω, έχω και την περιέργεια για το πώς ήταν τότε το χωριό μας. Πριν από αυτό το φονιά σεισμό.

Σίγουρα, οι περισσότεροι από εμάς θα προτιμούσαμε ο Άη Στράτης να έχει διατηρήσει την όψη του. Το χωριό μπορεί να χάθηκε, αλλά οι αναμνήσεις των μεγαλυτέρων και οι περιγραφές τους είναι ένα καλό κίνητρο για να σκεφτούμε πώς μπορούμε να δημιουργήσουμε πάλι τον Άη Στράτη που θα μας άρεσε.

Ελένη Κακαλή

18 σχόλια:

gerasimos είπε...

Πολύτιμο ντοκουμέντο για τον τόπο σας, παιδιά το βίντεο και το ποστ. Ας μείνει το μοναδικό αυτού του είδους.

Ανώνυμος είπε...

Συγχαρητήρια παιδιά.
Χρήστο καταπληκτική δουλειά.Πιστεύω μοναδική στο συγκεκριμένο θέμα.Ελπίζω να έχει συνέχεια και μετά τον Σεπτεμβριο...
Τέτοια ερεθίσματα είναι κρίμα να μένουν ημιτελή.
Και πάλι συγχαρητήρια σε όλους σας.
Αυτό το παράθυρο πρέπει να κρατθεί ανοικτό με κάθε τρόπο.
Πιστεύω δίνει μια διαφορετική πνοή
και στα παιδιά και σε εμάς.

ΚΩΣΤΑΣ Ζ.

Nomad είπε...

Ολες μου τις ευχές και τα συγχαρητήρια.
Η ελπίδα του νησιού σας, αλλά κι αν το δείτε λίγο μακρύτερα, η ελπίδα χωρίς τοπικό προσδιορισμό, είναι το χαμόγελό σας. Συνεχίστε, παρακαλώ, την όμορφη προσπάθεια. Ευχαριστώ τον Γεράσιμο, εξαιτίας του οποίου είδα το μπλογκ σας που θα επισκέπτομαι πολύ συχνά.
Σας εύχομαι να κρατάτε στην ψυχή σας για χρόνια τη γλυκύτητα που διαπνέει τώρα τα γραπτά σας.

Με εκτίμηση και σεβασμό, από έναν μπαμπά.
:)

jugk είπε...

Παιδία μπράβο σας πολύ ωραίο το μπλοκ που έχετε φτιάξει πραγματικά είσαστε φανταστικοί
Χρίστο πολύ καλή δουλεία μπράβο σε όλους σας.
Γιούλη

Ανώνυμος είπε...

Χαίρομαι να μπαίνω στην ιστοσελίδα σας κάθε τόσο.
Είστε καταπληκτικοί κι εσείς και όσοι είναι δίπλα σας και σας βοηθούν να βγάζετε προς τα έξω τη φωνή του νησιού, πληροφορίες, εικόνες και ιστορικά στοιχεία.
Η αναφορά σας στους σεισμούς και οι περιγραφές από το κλίμα της εποχής είναι σημαντική συνεισφορά στην ιστορία μας.
Είδα σήμερα πως αλλάξατε "image header". Φύγανε τα δροσερά σας πρόσωπα με την κίνηση διαμαρτυρίας -το αίτημα για γρήγορο Ιντερνετ στο νησί- να ελπίσω ότι αυτό σημαίνει ότι το πρόβλημα λύθηκε ή ότι μπήκε το νερό στ' αυλάκι.
Χαίρομαι!
Χαιρόμαστε όλοι οι συνταξιδιώτες σας στο διαδίκτυο.
Το δικαιούστε κι έχετε παλέψει γι αυτό. Γιατί θα ήταν άδικο να μην έχετε τουλάχιστον σε κάτι τόσο χρήσιμο και αναγκαίο για την ανάπτυξη και τη μόρφωσή σας τα ίδια εφόδια με τα δικά μας παιδιά.
Καλημέρα κι εύχομαι να έχετε να ανακοινώσετε καλά νέα σχετικά με το αίτημά σας.

Ανώνυμος είπε...

γεια σας φιλοι.Με λενε Γιαννη Ραπτοπουλο και ειμαι 12 ετων.Ζω στην Π Κοκκινια στον Πειραια και ο μπαμπας μου που τον λενε Στρατο! μου ειπε για το blog σας.Πηγαινω στην στ' δημοτικου και εχω εδω και μερικους μηνες το δικο μου blog το: schoolmania.blogspot.com
Στο διαδυκτιο ακομα δεν εχω πολλους φιλους κι ελπιζω αν υπαρχει κανενα παιδι με παρομοια ενδιαφεροντα με μενα να επικοινωνησει μαζι μου.
Ειμαι καλος μαθητης, ειμαι και ο προεδρος της ταξης μου.Μου αρεσει πολυ το σκακι, η ιστορια, το μπασκετ , η μουσικη, η ζωγραφικη και το ιντερνετ φυσικα.
Αν μ ακουει κανεις θα χαρω πολυ να μιλησουμε.Εγω θα περιμενω να μαθω για σας και το ομορφο νησακι σας.

Ανώνυμος είπε...

Α ξεχασα και κατι ακομη.Λεει ο μπαμπας μου υπαρχει καποιος τροπος να βοηθησουμε για το αιτημα σας για γρηγορο ιντερνετ?
Γιαννης.

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας απο δυο φοιτητες αρχιτεκτονικης στην Αγγλια! Για αλλη μια φορα ενα μεγαλο μπραβο για τη δουλεια που μοιραζεστε μαζι μας σ'αυτο το blog.
Με αυτο το υπεροχο βιντεακι-ντοκυμαντερ καταφερατε, μεταξυ αλλων, να δειξετε ποσο σημαντικο ρολο παιζει η αρχιτεκτονικη στη ζωη των ανθρωπων. Εχει τη δυναμη να ¨δενει¨ η' να ¨χωριζει¨μια κοινωνια!
Με απλα λογια, προσπαθηστε να κρατησετε την παραδοσιακη αρχιτεκτονικη του νησιου σας οσο ακομα ειναι καιρος, πριν ερθουν οι μπουλτοζες και γκρεμισουν και τα τελευταια απομειναρια της ιστοριας σας...
Βαγγελης & Ανθη

υγ. Το καλοκαιρι μαλλον θα επισκευτουμε το νησακι σας!

Ανώνυμος είπε...

Γεια σας παιδιά, γεια σας συνάδελφοι! Τα βιντεάκια σας είναι φανταστικά! Το κάθε ένα είναι ξεχωριστό και πιο ωραίο από το προηγούμενο. Μπράβο Χρήστο για όλη αυτή την προσπάθεια. Παιδιά, έτσι να συνεχίσετε .Σας αποθύμησα, θα τα πούμε από κοντά την άνοιξη.Καλή συνέχεια σε όλους στο νησί, να περνάτε καλά και χαιρετισμούς σε όλους από την πληροφορικό σας.
Παπαδοπούλου Χαρά.

ΔΙΟΝΥΣΟΣ είπε...

Μπράβο στην ωραία και εμπεριστατωμένη, μερακλίδικη θάλεγα δουλειά. Με είχε προβληματίσει ακριβώς το αντίστοιχο πέρσυ τον Ιούνιο όταν έγραφα τις αντίστοιχες εμπειρίες μου από το μεγάλο σεισμό στη Θεσσαλονίκη το 20-6-1978.

Ανώνυμος είπε...

ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΣΑΣ ΠΡΕΠΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΕΤΣΙ ΜΕ ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΕΦΙ.ΕΝΑΣ ΚΕΦΑΛΟΝΙΤΗΣ ΜΠΑΜΠΑΣ.

Charalampos είπε...

Πολύ καλό το blog σας παιδιά.

Μπράβο.

Το ανέβασα και στο blogz.gr.

Και πάλι συγχαρητήρια.

Ανώνυμος είπε...

Μπράβο παιδιά πολύ όμορφο το blog σας.
Δείχνεται μια άλλη Ελλάδα...πιο Ελλάδα!
Σίγουρα σας λείπουν πολλά στο νησί, αλλά να ξέρετε κάτι:
ο κόσμος στις πόλεις έχει αρρωστήσει.
Οι ψυχίατροι και οι ψυχολόγοι κάνουν χρυσές δουλειές!

Ανώνυμος είπε...

Παιδιά σήμερα ανακάλυψα το Blog σας και απο δω και πέρα θα σας επισκέφτομαι συχνά. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρω να επισκεφτώ και το νησί σας.
Χαιρετισμούς από την Καβάλα

Παντέλος K. είπε...

τα συγχαρητήρια μου παιδιά...μπράβο!
πόλυ όμορφος ο δικτυακός σας χώρος, με πολύ υλικό!

Παντελης - Λήμνος

Ανώνυμος είπε...

Αποκωδικοποίηση....: ψυχής, σιωπής, θρησκειών, μυθολογιών,....
Σχηματοποίηση λόγου, κοσμογονία, θεογονία,....
URL : www.siopi.gr
Γεια.....

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΟΝΑΜΑΖΟΜΑΙ ΜΑΡΙΑΝΤΖΕΛΑ ΓΙΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΛΙΣ 16 ΕΤΩΝ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΣΑΙΤ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΝΙΣΗ ΑΥΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΝ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ

Ανώνυμος είπε...

ΠΑΙΔΙΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΥ ΓΕΙΑ ΣΑΣ ΟΝΑΜΑΖΟΜΑΙ ΜΑΡΙΑΝΤΖΕΛΑ ΓΙΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΕΙΜΑΙ ΜΟΛΙΣ 16 ΕΤΩΝ ΜΟΛΙΣ ΜΠΗΚΑ ΣΤΟ ΣΑΙΤ ΑΥΤΟ ΚΑΙ ΤΑ ΕΙΔΑ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΠΩ ΣΥΓΚΙΝΗΘΗΚΑ ΓΙΑΤΙ ΟΛΑ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΚΑΝΑΝΕ ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΦΟΒΕΡΗ ΑΝΑΛΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΝΙΣΗ ΑΥΤΟ ΕΥΧΟΜΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΕΤΕ ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΤΟΥΣ ΟΜΟΡΦΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΘΑ ΤΑ ΠΟΥΜΕ ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΑΝ ΚΑΤΕΒΩ ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ