Στον άτυχο Αλέξη!

Αυτό που έγινε πριν από τρεις περίπου μέρες ήταν απαράδεχτο! Αυτό το πρόσωπο θέλουμε να προβάλουμε στους Ευρωπαίους και στους άλλους; Δεν νομίζω! Αυτό όμως κάνουμε. Αυτά τα γεγονότα που διαδραματίζονται μέχρι και σήμερα στην Ελλάδα έχουν φτάσει ως τα πέρατα του κόσμου και έχουν ντροπιάσει την Ελλάδα διεθνώς. Πέρα από τις διαδηλώσεις τις καταστροφές και τα στοιχεία που έχουμε για το θάνατο του παιδιού κατά βάθος όλοι μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι ήταν ατύχημα!

Μια φωνή από Αη Στράτη.

Η Παράσταση του καλοκαιριού!!!

Οι παραπάνω εικόνες είναι από μία παράσταση του καλοκαιριού και σκεφτήκαμε να την δημοσιεύσουμε. Το θέμα της παράστασης ήταν παλιές ιστορίες του νησιού μας. Οι ηθοποιοί καθόντουσαν σε ένα κύκλο και όταν ήταν η σειρά του καθενός σηκωνόταν και έπαιζε τον ρόλο του. Σε μερικά σημεία είχε πολύ πλάκα και είχαμε σκάσει στα γέλια.

ΒΙΒΗ

Το αγαπημένο μου νησάκι!!!

Αυτό που βλέπε στις παραπάνω εικόνες είναι το νησί Άγιος Ευστράτιος που μένω και είναι φανταστικό. Έχει φιλόξενους ανθρώπους και σου συμπεριφέρονται άψογα. Έχει λίγους κατοίκους και αυτό μας συμφέρει πολύ. Έχουμε λίγα παιδιά και έχουμε φτιάξει την δικιά μας παρέα, μιλάμε, λέμε ανέκδοτα, κάνουμε καμιά βλακεία και παίζουμε πάντα μαζί. Στις παρακάτω γραμμές θα σας περιγράψω το νησάκι μου.
Έχει λίγα σπίτια και ο πληθυσμός είναι 250 κάτοικοι και όλοι είναι ευτυχισμένοι που ζουν εδώ στο πανέμορφο νησί. Έχει φανταστικά μέρη να πας για βόλτα όπως στις άσπρες πέτρες που είναι στο βάθος μιας εικόνας. Έχουμε κι ένα πανέμορφο σχολείο που εκεί τα παιδιά πάνε και μορφώνονται , είναι μαζί Λύκειο, Γυμνάσιο, Δημοτικό και Νηπιαγωγείο κι έχουμε ένα παλιό κτίριο που το έχουν ανακαινίσει κι εκεί εμφανίζουμε φιλμ και παίζουμε πινγκ πονγκ. Εμένα με φωνάζουν πρωταθλήτρια του πινγκ πονγκ γιατί με όσους έχω παίξει τους έχω νικήσει π.χ. κ. Γιώργος Νόβας, ο κ. Σάββας ο γιατρός μας και ο κ. Χρήστος Στεφάνου , σε αυτούς έχω βάλει τους πιο τυχερούς πόντους.
Στην δεύτερη εικόνα είναι το σπίτι που έμενε ο Χρήστος Στεφάνου και εκεί έχουμε τις πιο χαρούμενες στιγμές όλοι ... ακόμα κι εκείνος , όταν ήταν εδώ πέρασε πολύ ωραία.

Πανοραμικές!!!

Τα ζώα που μενουν στο νησί

Όλα τα ζώα που βλέπετε στις παρακάτω εικόνες είναι αυτά που ζουν πάνω στο νησί. Θέλουν καθημερινά παίζουν με τους ανθρώπους του νησιού και χαίρονται όπως και οι άνθρωποι χαίρονται να παίζουν μαζί τους. Μερικά όμως δεν ζουν σε σπίτι αλλά στην εξοχή τους αρέσει εκεί γιατί παίζουν αναμεταξύ τους και τρώνε πράσινο χορταράκι. Ενώ μερικά ζουν σε σπίτι και αυτά χαίρονται παίζουν και διασκεδάζουν. Εμένα μου αρέσουν όλα τα ζώα γιατί δεν μου έχουν κάνει τίποτα απλά όταν ήμουν μικρή είχαμε κι εμείς ζώα στο σπίτι όπως κότες και κόκορες και ένας από αυτούς με είχε δαγκώσει στο δάχτυλο. Αλλά αυτό δεν έχει καμία σημασία τι μου συνέβη πριν δέκα χρόνια και τι μου συνέβη τώρα κι εγώ παίζω με τα ζώα είναι πολύ φιλικά με τον άνθρωπο γενικά. Ένας καθηγητής που λέγετε Χρήστος Στεφάνου είχε και εκείνος γάτες και τις ταΐζε καθημερινά κι εκείνος όμως έπαιζε γινόταν πιο μικρός από ένα 9χρονo αλλά δεν έχει σημασία την ηλικία ακόμα και οι παππούδες παίζουν κι έχουν ζώα στο σπίτι τους.

Ο σινεμπουμπνας ξανά λειτουργεί!!!

Μετά από ένα καλοκαίρι που περάσαμε χωρίς προβολές ήρθε η ώρα να ξανά αρχίσουμε. Σήμερα 16-10-08 γίνετε ξανά η πρώτη προβολή και είμαστε όλοι πολλή χαρούμενοι. Μαζεύτηκαν τα παιδιά από το δημοτικό, το γυμνάσιο και φυσικά το λύκειο για να δούμε όλοι μαζί την πρώτη ταινία της χρονιάς.

Γκουσγκούνις: Ένας σκυλοναυτικός σε σύνταξη!!!

Ο Γουσγκούνις είναι ένα σκυλάκι που μένει τώρα στο νησί μας αλλά η ιστορία του είναι μεγάλη.
Η ιστορία αυτού του σκυλιού είναι η εξής:
Ο Γουσκούνις είχε αφεντικό ένα καπετάνιο ενός πετρελαιοφόρου που ερχόταν παλιά εδώ και έφερνε πετρέλαιο στην ΔΕΗ. Έτσι λοιπόν μια φορά που ήρθε το πετρελαιοφόρο τον έβγαλαν στην στεριά, το καράβι άδειασε το πετρέλαιο και έφυγε. Ο σκύλος πήγε πάλι στο λιμάνι αλλά ήταν αργά, το καράβι είχε φύγει. Έτσι έμεινε εδώ αλλά από τη θλίψη του δύο μέρες δεν έτρωγε. Τελικά το συμμάζεψαν πολλές οικογένειες και το τάισαν το σκυλί βρήκε το κέφι του και το πιο αστείο είναι ότι όταν ερχόταν καράβι πήγαινε στο λιμάνι και έπιανε τον κάβο. Τώρα το σκυλί ζει εδώ αλλά έχει γεράσει πολύ.

Νίκος «ο μεγάλος».

Άη Στράτης: Θα φύγω και θα ΄ρθω. Ένα ντοκιμαντέρ για το νησί μας.

Παρακάτω μπορείτε να δείτε ένα ντοκιμαντέρ σχετικά με τον Άη Στράτη που παράχθηκε στα πλαίσια της περιβαλλοντικής εργασίας που υλοποιήθηκε στο Γυμνάσιο Αγίου Ευστρατίου το έτος 2007-08.

Το ντοκιμαντέρ αυτό αναφέρεται στη σύγχρονη ιστορία του Άη Στράτη και περιγράφει τις συνθήκες που επικρατούν σήμερα στο νησί μέσα από τα μάτια των ίδιων των κατοίκων του και κυρίως των νέων ανθρώπων που πρέπει να αποφασίσουν για το μέλλον τους αν θα παραμείνουν στο μικρό νησί.

Ευχαριστούμε τους "χαμογελάστε" που το φιλοξενούν στο ιστολόγιο τους.
Οι καθηγητές που το υλοποίησαν
Ε. Αλεξανδρή
Χ. Στεφάνου

Ένας πίνακας με μεγάλη ιστορία!!!

Το σχολείο μας με πρωτεργάτες κάποιους καθηγητές, μαθητές και μερικούς εξωσχολικούς φίλους, αποφάσισε να αναπαράγει επάνω σε ένα τοίχο του σχολείου ένα πίνακα ζωγραφικής του κυρίου Φαρσακίδη με αφορμή τον ερχομό των εξόριστων στο νησί για το προσκύνημά τους, στις 13 Ιουνίου. Πρέπει να αναφέρουμε ότι ο κύριος Φαρσακίδης ήταν εξόριστος στον Άγιο Ευστράτιο.

Νίκος «ο μεγάλος».

Σινε-Μπούμπ(ου)νας

Στα πλαίσια της διασκέδασής μας στο νησί έχουμε φτιάξει το θερινό κινηματογράφο Σινε-Μπούμπ(ου)να. Είναι ένα υπαίθριο σινεμά που το φτιάξαμε οι "χαμογελάστε!" μαζί με άλλους καθηγητές, και συχνά βλέπουμε ταινίες.

Όλη η διαδικασία είναι πολύ δύσκολη γιατί πρέπει να κάνουμε την μεταφορά των μηχανημάτων από το σχολείο στην κεντρική πλατεία, μετά ακολουθεί το στήσιμο των μηχανημάτων και τέλος βλέπουμε την ταινία… που μερικές φορές είναι τελειότερη από ποτέ γιατί βοηθούν οι καιρικές συνθήκες και φυσικά η επιλογή της ταινίας.

Μια φαεινή ιδέα των Χαμογελάστε!!!

Η ομάδα Χαμογελάστε αποφάσισε να εκτυπώσει και να βγάλει στο νησί κάποιες αναμνηστικές φωτογραφίες του Άη Στράτη. Ο σύλλογος απανταχού Αγιοστρατιτών μας δώρισε 300 ευρώ και με αυτά τα λεφτά στείλαμε στην Αθήνα δείγματα φωτογραφιών και μας τα τύπωσαν . Μετά, εμείς της ομάδας Χαμογελάστε, αγοράσαμε κόντρα πλακέ (πλατιά ξύλα), εμφανίσαμε, με την βοήθεια του προτζέκτορα, κάποιες από τις αγαπημένες μας φωτογραφίες πάνω στα κόντρα πλακέ και σχεδιάσαμε το περίγραμμα. Έπειτα αγοράσαμε μπογιές και αρχίσαμε να βάφουμε τα ξύλα. Μετά από πολύ ώρα ασταμάτητης δουλειάς εκπληρώσαμε την επιθυμία μας, δηλαδή ζωγραφίσαμε τρία κόντρα πλακέ στα οποία θα βάλουμε στηρίγματα, για να τοποθετηθούν οι φωτογραφίες που θα πουλιούνται σε όποιον επιθυμεί να τις αγοράσει.

Ευχαριστούμε τον σύλλογο των Απανταχού Αγιοστρατιτών για την προσφορά του.
Νίκος . Β

Διαφορετικές ζωές..........

Πριν δύο χρόνια μου έφερε η φίλη μου η Κατερίνα ένα βιβλίο που λέγεται “Μια ζωή σαν τη δική μου – Πώς ζουν τα παιδιά σε όλο τον κόσμο”. Το βιβλίο αυτό περιγράφει πώς ζουν διαφορετικά παιδιά από πολλές χώρες του κόσμου. Διαβάζοντας το, μου έκανε εντύπωση ότι πολλά παιδιά δουλεύουν από μικρή ηλικία. Για παράδειγμα ο Βίνσεντ από τη Ρουάντα ξέρει να χειρίζεται πολύ καλά το ξύλο και το πριόνι και μόνος του έχει φτιάξει ένα λαχανόκηπο, ενώ η Νάταλι από τη Μεγάλη Βρετανία δε χρειάζεται να δουλεύει γιατί η χώρα που ζει είναι ανεπτυγμένη.

Εδώ στον Άη Στράτη, τα παιδιά δε χρειάζεται να δουλεύουν γιατί δουλεύουν οι γονείς τους. Παρολαυτά μερικά το κάνουν για να διασκεδάσουν και να μη βαριούνται. Άλλα παιδιά βοηθάνε τον πατέρα και την μητέρα στο καϊκι που έχουν δίχτυα. Αντίθετα στην Αφρική χρειάζεται να δουλεύουν τα παιδιά για να ζήσουν.

Συγκινούμαι λοιπόν όταν σκέφτομαι εμείς έχουμε να φάμε, ενώ στην Αφρική και σε άλλες χώρες, πολλά παιδιά δεν τρώνε όσο πρέπει και γι΄αυτό κάποια πεθαίνουν από την πείνα.
Αντιγράφω μερικά κομμάτια από το βιβλίο που περιγράφουν πώς ζουν κάποια από αυτά τα παιδιά.

Ο Βίνσεντ είναι 15 χρονών και ζει στη Ρουάντα. Η μητέρα και ο πατέρας του έχουν πεθάνει, κι έτσι φροντίζει αυτός τα μικρότερα αδέρφια του. Κάνει πολλά πράγματα του νοικοκυριού τους, όπως το να καλλιεργεί και να αγοράζει την τροφή που τρώει η οικογένεια. Ξέρει να χρησιμοποιεί το ξύλο και έχει φτιάξει λαχανόκηπο και καλλιεργεί.

Η Μαχάσιν είναι 9 χρονών ζει στο Ταμπίσκο, στο Σούδαν. Οι βοσκοί-νομάδες, όπως η Μαχάσιν και η οικογένεια της, δε ζουν σε ένα μέρος, αλλά μετακινούνται στις γύρω περιοχές για να βρίσκουν φρέσκο χορτάρι για τα ζωντανά τους. Χρησιμοποιεί το γάλα από τις αγελάδες τους για να φτιάξουν βούτυρο που το πουλάνε ή το χρησιμοποιούν οι ίδιοι. Το να μετακινείσαι συνέχεια είναι αληθινή περιπέτεια, και της Μαχάσιν της αρέσει πολύ αυτός ο τρόπος ζωής. Της αρέσει πολύ να πλέκει καλάθια που τα χρησιμοποιεί οι οικογένεια της και φτιάχνει κολιέ όπου τα φοράει ή τα φυλάει και κάνει συλλογή.

Η Μαρία είναι 9 χρονών και ζει στην Καμπούλ, στο Αφγανιστάν. Για έξι χρόνια στο Αφγανιστάν απαγόρευαν στα κορίτσια να πάνε σχολείο. Τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Η Μαρία πήγαινε σχολείο θηλέων στην Καμπούλ που ίδρυσε η νέα κυβέρνηση με τη βοήθεια της UNΙCEF.

ΒΙΒΗ

Σκαθάρι ρινόκερος.

Το ημερολόγιο των εντόμων.

14-05-2008

Σήμερα το πρωί που πήγαινα σχολείο κατά τύχη συνάντησα στο δρόμο μου ένα έντομο. Ένα σκαθάρι ρινόκερο! Αυτά τα πλάσματα, χαρακτηρίζονται από κάποιους ως σιχαμερά ή ως εισβολείς. Εγώ δεν το πιστεύω αυτό αντίθετα τα θεωρώ πολύ συμπαθέστατα ζώα και λέω ότι εμείς είμαστε οι εισβολείς. Πέρα απ’ αυτά μερικές πληροφορίες σχετικά με τα σκαθάρια ρινόκεροι.

Το σκαθάρι μας με το μονό κέρατο ζει στην Ευρώπη και στην Βόρεια Αφρική. Τα μεγάλα αρσενικά αυτού του είδους δεν ξεπερνούν σε μήκος τα 4 εκατοστά και μπορεί να σηκώσει 70 φορές το βάρος του.

Το κέρατο που έχουν στο κεφάλι τους δεν φτάνει στις διαστάσεις που έχει το κέρατο σε άλλα συγγενικά είδη. Αυτό το είδος συναντάται σχετικά συχνά σε δάση με βελανιδιές και οξιές και αναπτύσσει δραστηριότητα όταν βραδιάζει.

Εγώ πάντως το βρήκα μέρα, μπορεί να ξέμεινε που ξέρετε. Ακόμη μην φανταστείτε ότι ο δρόμος για το σχολείο περνά από καμιά εξοχή, μέσα στο χωριό το βρήκα και το φύλαγε ένας σκύλος, ο επονομαζόμενος Γκουσγκούνης.

Τέλος πρέπει να επισημάνουμε ότι άλλο ένα τέτοιο σκαθάρι ρινόκερος είχε βρεθεί πριν από 10 χρόνια σκοτωμένο από ένα μαθητή… .

Το άρθρο αυτό το έγραψε ο Νίκος «ο μεγάλος» με την βοήθεια της Δέσποινας.