ΒΟΗΘΗΣΤΕ ΜΑΑΑΑΑΑΑΑΣ!!!!!ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΤΕ ΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑΤΟΛΟΓΙΟ!

Το παρακάτω ερωτηματολόγιο δημιουργήθηκε στα πλαίσια της εργασίας στο μάθημα της Τεχνολογίας και αποσκοπεί στη μελέτη της άποψης του κοινού σχετικά με τα οφέλη και τους κινδύνους στο διαδίκτυο. Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων για το χρόνο που διαθέσατε για τη συμπλήρωση του ερωτηματολογίου.


Για να απαντήσετε το ερωτηματολόγιο πατήστε τον ακόλουθο σύνδεσμο:

https://spreadsheets.google.com/viewform?formkey=dEhOa1RuT29CeDl6N0lSQzEzZTY3SHc6MQ

17 Νοέμβρη!!!

Την Τετάρτη στις 17 Νοέμβρη το Δημοτικό και το Γυμνάσιο-Λ.T Αγίου Ευστρατίου παρουσίασε την γιορτή για την 37η επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου. Τα παιδιά μέσα από αφηγήσεις, απαγγελίες, τραγούδια και προβολή των ντοκουμέντων, ξεδίπλωσαν μπροστά μας όλα όσα συνέβησαν εκείνες τις τρεις ημέρες του Νοέμβρη του ’73 στο Πολυτεχνείο, με την ηρωική αντίσταση των φοιτητών έναντι στην χούντα. Ήταν μια συγκινητική γιορτή που άγγιξε όλους όσους την παρακολούθησαν. Ιδιαίτερη στιγμή ήταν η κατάθεση της προσωπικής μαρτυρίας ενός ηλικιωμένου κατοίκου του Αγίου Ευστρατίου o οποίος μετά την λήξη της γιορτής αφηγήθηκε την εν ψυχρώ εκτέλεση του αγωνιστή Παναγιώτη Ελή, στην οποία υπήρξε αυτόπτης μάρτυρας.

28η Οκτωβρίου!!!

Άλλη μια επέτειο γιορτάζουμε στο νησί μας για ακόμη μια φορά!! Γιορτάζουμε το θρυλικό <<ΟΧΙ>> που είπε ο Ιωάννης Μεταξάς στους Ιταλούς για την πρόταση που είχε γίνει να περάσουν τα ιταλικά στρατεύματα στην χώρα μας!!!
Στη γιορτή μας που έγινε στις 27η Οκτωβρίου διαβάστηκαν κείμενα, απαγγέλθηκαν ποιήματα και παρουσιάστηκε οπτικοακουστικό υλικό!
Στις 28η Οκτωβρίου έγινε εκκλησιασμός, εκφωνήθηκε ο πανηγυρικός της ημέρας και στη συνέχεια η παρέλαση και η κατάθεση στεφάνων, παρά τις άσχημες καιρικές συνθήκες που επικρατούσαν!!!

Η ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΤΟΥ ΝΗΣΙΟΥ ΜΑΣ!!!18η Οκτωβρίου!

Όπως κάθε χρόνο στο νησί μας, έτσι και φέτος, έγινε η σχολική μας παρέλαση! Παρελάσαμε για την επέτειο του νησιού μας, κλείνοντας 98 χρόνια κάτω από την τουρκική επικράτεια!
Αν και λιγοστά παιδιά καταφέραμε να κάνουμε μια πολύ καλή παρέλαση,παρόλο που ο καιρός δεν ήταν και ο καλύτερος, λόγω της βροχής.Δεχτήκαμε συγχαρητήρια από όλους τους παρευρισκόμενους!!!

Αγιασμός - Σχολικό Έτος 2010-11!!!

Άλλη μια Σχολική Χρονιά ξεκίνησε...!!! Εάν και καθυστερημένα θα θέλαμε να σας ευχηθούμε μέσα από τη καρδιά μας μια χρονιά αποδοτική, με πολλές επιτυχίες... Καλή Πρόοδο σε όλους τους μαθητές!!!
Οι παραπάνω φωτογραφίες απεικονίζουν στιγμές από τον Αγιασμό του Νηπιαγωγείου, Δημοτικού, Γυμνασίου και Λυκείου του Αγ. Ευστρατίου.

ΤΑ ΜΠΑΝΙΑ ΕΔΩ ΞΕΚΙΝΗΣΑΝ!!! ΕΡΧΕΣΤΕ;;;

Καλό Καλοκαίρι από το Γυμνάσιο και Λύκειο Αγίου Ευστρατίου!!!

Οι μαθητές:
Ζέρβας Σπύρος, Προβατάς Γιώργος, Ζέρβας Αγαπητός, Γιάννος Νίκος, Προβατά Βιβή, Βλαστός Νίκος, Κουτρούλη Δέσποινα, Γκέκας Κομνηνός, Πετεινάρια Μαγδαληνή και Κουτρούλης Δημήτρης

και οι καθηγητές:
Ασημακόπουλος Απόστολος( διευθυντής - Μαθηματικός )
Λύτη Χριστίνα ( Θεολόγος )
Γουντουδάκη Μαρία ( Φιλόλογος )
Κετάνη Χρύσα ( Φιλόλογος )
Σκορδά Μαρίνα ( Φιλόλογος )
Σιγανός Γιώργος ( Φυσικός )
Μαντζουράνη Άννα ( Χημικός )
Μπαγγέα Ολυμπία ( Αγγλικών )
Χαρπαντίδης Μάνος ( Μαθηματικός )
Γρηγοριάδης Ηλίας ( Πληροφορικός ) και
Κεχαγιάς Σωτήρης ( Γυμναστής )

σας εύχονται ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ και ΚΑΛΕΣ ΔΙΑΚΟΠΕΣ!!!!


Ελάτε φέτος διακοπές στον Αη Στράτη!!! Σας περιμένουμε!!!

Το σχολικό έτος έκλεισε με τις εκδηλώσεις του Σαββάτου 19/6/2010

Ομορφαίνοντας την τάξη...

Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

SOS από τα ακριτικά νησιά…!

Η συγκοινωνιακή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα ήταν ανέκαθεν ένα από τα κυριότερα και πιο ουσιαστικά προβλήματα των νησιών της λεγόμενης άγονης γραμμής για πολλούς και σημαντικούς λόγους.

Τα επιδοτούμενα δρομολόγια της άγονης γραμμής στην ουσία δεν έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών των ακριτικών νησιών, αλλά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιρειών και αλλάζουν κάθε τόσο, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Για το λόγο αυτό προκηρύσσονται δρομολόγια , των οποίων η εκτέλεση απαιτεί το διπλάσιο χρόνο ταξιδιού ,καθώς προστίθενται και άλλοι προορισμοί. Τα δρομολόγια αυτά γίνονται με πλοία παλαιού τύπου, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί και σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των νησιών της σημερινής Ελλάδας, μέλους της ευρωπαϊκής ένωσης , αλλά θα ταίριαζαν σε τριτοκοσμικές χώρες.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις υπόσχονται προεκλογικά την εφαρμογή νησιωτικής πολιτικής. Ποια, όμως, είναι η νησιωτική πολιτική, όταν το πετρέλαιο στην ηπειρωτική Ελλάδα στοιχίζει το μισό σχεδόν από ό,τι στα νησιά μας , λόγω του κόστους μεταφοράς και την αισχροκέρδεια, που την πληρώνουν οι κάτοικοι , κυρίως , των ακριτικών νησιών μας;

Σε τι αποσκοπεί η νησιωτική πολιτική, όταν τα αλιεύματα των ψαράδων των νησιών πωλούνται στην μισή τιμή από ό,τι θα το πληρώσει ο Έλληνας καταναλωτής των πόλεων της ηπειρωτικής χώρας ή και στην ακόμη χειρότερη περίπτωση, όταν θα είναι αναγκασμένοι να πετάξουν τα αλιεύματά τους στην θάλασσα, αν δεν προσεγγίσει το πλοίο της γραμμής, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να πλήττονται οικονομικά συν όλων των άλλων προβλημάτων τους;

Άλλο ακόμα πιο βασικό και ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νησιά μας , λόγω ελλιπούς ή ανύπαρκτης συγκοινωνίας, είναι το θέμα της υγείας. Πολλές φορές έχουμε ακούσει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή ακόμη έχουμε βιώσει και προσωπικά στα νησιά μας περιπτώσεις ανθρώπων που θα είχαν σωθεί, αν είχαν φθάσει έγκαιρα σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας κάποιου νοσοκομείου των μεγάλων πόλεων. Αντί αυτού πεθαίνουν, περιμένοντας κάποιο μεταφορικό μέσο.

Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε δει ασθενείς να μεταφέρονται με καϊκια στο πλησιέστερο νησί που τυχόν υπάρχει μια πιο σύγχρονη ιατρική μονάδα και κατά την μεταφορά τους να πεθαίνουν ή να παθαίνουν ανεπανόρθωτες βλάβες , κάτι που δεν θα είχε συμβεί σε έναν κάτοικο των αστικών κέντρων.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μείωση της τουριστικής κίνησης, λόγω του ότι τα δρομολόγια των πλοίων δεν επαρκούν, για να μεταφέρουν όλους τους ταξιδιώτες στα νησιά, που έχουν επιλέξει, για να περάσουν της διακοπές τους.

Έτσι πάρα πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να ματαιώσουν τις διακοπές τους ή να επισκεφθούν με το αυτοκίνητό τους κάποιο τουριστικό προορισμό που είναι κοντά τους ή που είναι εύκολα προσπελάσιμος οδικώς ή αεροπορικώς.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον οικονομικό μαρασμό των νησιών μας, που εκτός από την αλιεία, σαν κύριο βιοποριστικό επάγγελμα έχουν τον τουρισμό και προσπαθούν μέσα στις λίγες μέρες της τουριστικής περιόδου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους για να περάσουν και τον υπόλοιπο χρόνο.

Η ανεπαρκής συγκοινωνιακή κάλυψη των νησιών έχει σαν αποτέλεσμα, τον ξεριζωμό των νέων από τις εστίες τους και τους τόπους καταγωγής τους, που δεν έχουν να τους προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Για το λόγο αυτό μειώνεται αισθητά ο πληθυσμός των νησιών που ως επί το πλείστον είναι ηλικιωμένοι, που δεν μπορούν να αναζητήσουν στις πόλεις ένα καλύτερο μέλλον και μένουν αναγκαστικά στα νησιά όπου γεννήθηκαν , φυλώντας «Θερμοπύλες».

Ενώ αν υπήρχε μια τακτική και σύγχρονη συγκοινωνία με πλοία γρήγορα και αξιόπλοα, τα οποία θα έκαναν το ταξίδι ευχάριστο και ασφαλές, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Οι νέοι θα έμεναν στους τόπους καταγωγής τους και θα δημιουργούσαν επιχειρήσεις, οι οποίες θα ήταν ικανές να τους εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε βιομηχανική χώρα, ούτε έχει κοιτάσματα πετρελαίου ή άλλη πηγή οικονομίας.

Το μεγαλύτερο έσοδο για την οικονομία της χώρας μας είναι ο τουρισμός και αυτόν πρέπει να διαφυλάξουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της συγκοινωνίας των νησιών μας και να κρατήσουμε τους νέους στους τόπους καταγωγής τους, δίνοντάς τους οικονομικά κίνητρα.

Σε αντίθετη περίπτωση τα νησιά μας θα μαραζώσουν και θα εγκαταλειφθούν και θα καταλήξουν αμφισβητούμενες βραχονησίδες και «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, διεκδικούμενες από τους Τούρκους.

Για να αποφύγουμε λοιπόν όλα αυτά, πρέπει να εφαρμοσθεί μια νησιωτική πολιτική, που δεν θα σταματάει στους προεκλογικούς λόγους, αλλά θα είναι πολιτική ουσίας για τα νησιά μας και τους κατοίκους τους.

Βλαστός Νικόλαος

μαθητής Γ΄ Γυμνασίου Αγίου Ευστρατίου Λέσβου

Εκδρομή στην Αθήνα - Απρίλιος 2010

Μαθητές και καθηγητές έξω από το Μουσείο της Ακρόπολης

Βραδάκι, Μπουνάτσα και Καράβια ! ! !

Καλοκαίριασε και τα καράβια έρχονται δύο, δύο. Τώρα θα μπει και άλλο καράβι οπότε θα έχουμε τρία..

Επίσκεψη στο Μουσείο της Δημοκρατίας 17.03.2010

Στο πλαίσιο των εκπαιδευτικών εκδηλώσεων που έγιναν προκειμένου να γνωρίσουμε τους ανθρώπους που εξορίστηκαν στο νησί μας, ξεναγηθήκαμε στο Μουσείο Δημοκρατίας του Αη Στράτη. Αφού τελείωσε η σύντομη ξενάγηση, χωριστήκαμε σε ομάδες και αναλάβαμε τις εξής δραστηριότητες:

Οι μαθητές του Γυμνασίου υποδυθήκαμε έναν εξόριστο και αφηγηθήκαμε γραπτώς τη φανταστική μας ιστορία.

Ένας εξόριστος μας διηγείται...

"Κάθομαι τώρα στο ακρογιάλι και σκέπτομαι αυτά που μου έχουν συμβεί τα τελευταία δύο χρόνια. Ήμουν στη Θεσσαλονίκη, φοιτητής Ιατρικής, πεπεισμένος ότι η δημοκρατία μπορεί να σώσει τους Έλληνες από τα βασανιστήρια της δικτατορίας. Είχα πει σε λίγους ότι είμαι δημοκρατικός, κι όμως διέρρευσε. Ένα βράδυ εκεί που καθόμουν στο σπίτι, μπήκαν ορμητικά μέσα δύο όργανα της Ασφάλειας, τα οποία μου πέρασαν χειροπέδες, χωρίς να μου εξηγήσουν. Το επόμενο πρωί βρέθηκα σε ένα πλοίο με προορισμό το στρατόπεδο εξορίστων του Αγίου Ευστρατίου.

Όταν έφτασα, κατάλαβα ότι ήταν ένα απομονωμένο νησί χωρίς επικοινωνία με τον έξω κόσμο. Το λιμάνι ήταν ανύπαρκτο. Έτσι, με βαρκούλες φτάσαμε στην ακτή. Ήμασταν από τους πρώτους εξόριστους που έφτασαν εκεί. Μόλις αποβιβαστήκαμε, καθίσαμε στην ακτή περιμένοντας κάτι, μια αντιμετώπιση από τους κατοίκους του νησιού. Όμως, ξαφνικά άρχισε να βρέχει καταρρακτωδώς, γι' αυτό τρέξαμε να καταφύγουμε στο πρώτο σπίτι που βρήκαμε μπροστά μας. Χτυπήσαμε την πόρτα και μας άνοιξαν δύο μικρά παιδιά. Μόλις μας είδαν βρεγμένους, όπως ήμασταν, τρόμαξαν και φώναξαν τους γονείς τους. Οι γονείς τους μόλις μας είδαν μας έκλεισαν την πόρτα στα μούτρα. Χτυπήσαμε πολλές πόρτες, ώσπου τελικά μας άνοιξε ένας καλοσυνάτος κύριος. Μας υποδέχτηκε στο σπίτι του και μας έδωσε τρόφιμα και σκηνές. Το επόμενο πρωί με το πρώτο φως του ήλιου πήγαμε στην κοιλάδα μαζί με τον αστυφύλακα. Στήσαμε τις σκηνές μας και αρχίσαμε να οργανωνόμαστε τις επόμενες μέρες.

Πέρασαν μερικές μέρες μέχρι που είδαμε ένα καράβι να πλησιάζει το νησί. Ήρθαν κι άλλοι εξόριστοι. Τους βοηθήσαμε να ενταχθούν στην ομάδα μας. Ήρθαν κι άλλοι εξόριστοι. Και έτσι γίναμε μια μεγάλη ομάδα. Όλοι ήμασταν από τα ανώτερα κοινωνικά στρώματα.

Πέρασε ένας χρόνος μέσα στο κρύο και την παγωνιά. Οι αρρώστιες που περάσαμε μας έκαναν ράκος. Όμως μπορέσαμε να βρεθούμε πιο κοντά με τους κατοίκους του νησιού."

Κουτρούλη Δέσποινα (Γ' Γυμνασίου) & Γκέκας Κομνηνός (Β' Γυμνασίου)

"Έτος 1960 Αγησίλαος Μπιρμπίλης

Είμαι από την Κοκκινιά, το επάγγελμά μου είναι εργάτης στα καπνά. ένα βράδυ μπήκαν δυο - τρεις αστυνόμοι στο σπίτι μου, ενώ εγώ κοιμόμουν. Με άρπαξαν και με πήγαν στα κρατητήρια μαζί με άλλους φυλακισμένους. Τα ξημερώματα πήγαμε με τη βία μέσα σ' ένα βαπόρι. Εκεί ήταν σκοτεινά και υγρά. Μετά από δύο μέρες, φτάσαμε σ' ένα νησί, τον Άγιο Ευστράτιο.

Οι κάτοικοι του νησιού στην αρχή μας κοίταζαν περίεργα ή μας γύριζαν την πλάτη. Δεν είχαμε σπίτια να μείνουμε. Με τον καιρό φτιάξαμε σκηνές, για να μπορέσουμε να επιβιώσουμε. Ο αέρας κάποιες φορές ήταν πολύ δυνατός, έμπαινε μέσα και το κρύο γινόταν τσουχτερό. Μια μέρα έγινε μεγάλη πλημμύρα και παρασύρθηκαν όλα τα πράγματά μας στη θάλασσα. Όλοι μας ανεβήκαμε πάνω στα δέντρα για να σωθούμε. Δύο ανήμποροι εξόριστοι πνίγηκαν.

Ο στρατός μας συμπεριφερόταν πολύ σκληρά. Τα βασανιστήρια ήταν συχνά. Κάποιοι από τα πολλά βάσανα τρελαινόντουσαν. Εκτός από την άσχημη ζωή, υπήρχαν και καλά πράγματα. Εκείνο τον καιρό αυτό που δεν υπήρχε στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις ήτανη διασκέδαση. Την άνοιξη στον Άγιο Ευστράτιο ο Μανώλης Κατράκης οργάνωνε θεατρικές παραστάσεις. άλλες φορές οργάνωναν χορούς παραδοσιακούς.

Με τον πάροδο του χρόνου οι κάτοικοι μας συνήθισαν και κάποιες φορές μας βοηθούσαν. Όλοι οι εξόριστοι ενωθήκαμε και φτιάξαμε το στρατόπεδο των εξορίστων. το φαγητό μας ή το καλλιεργούσαμε οι ίδιοι ή βοηθούσαμε τους κατοίκους του νησιού και βγάζαμε το ψωμί μας. Υπήρχαν αρκετοί άρρωστοι αλλά επειδή εκείνον τον καιρό δεν υπήρχαν γιατροί, κάποιοι πέθαιναν και άλλοι γινόντουσαν μόνοι τους καλά και ζούσαν."

Βλαστός Νίκος (Γ' Γυμνασίου), Κουτρούλης Δημήτρης (Β' Γυμνασίου) & Πετεινάρια Μαγδαληνή (Β' Γυμνασίου)

Οι μαθητές του Λυκείου διαβάσαμε τα κείμενα που ακολουθούν και περιγράψαμε το κλίμα της εποχής, όπως προκύπτει από αυτά.

Τα πρώτα κείμενα είναι 4 γράμματα που έστειλε ο Γιάννης Ρίτσος στην αδερφή του κατά τη διάρκεια της εξορίας του στο νησί.

17.2.1950

Αγαπημένη μου αδερφούλα

Προχθές πήρα το γράμμα σου και την επιταγή. Σ' ευχαριστώ Λουλίτσα μου. Μου γράφεις να σου λέω τί χρειάζομαι. Μα απ' τη μια μεριά σ' έχω τόσο πολύ κουράσει, κι απ' την άλλη εσύ μαντεύεις και προλαβαίνεις κάθε επιθυμία μου, που δεν μπορώ πια να σου ζητήσω τίποτα. Ωστόσο, να πάλι που θα σε βάλω σε μπελάδες: θά 'θελα δύο μολύβια μαύρα "Φάμπερ", Νο 2, κι αν έχει ο Βασίλης κανένα παλιό στυλό γιατί έχασα το δικό μου.

Είμαι καλά. Σου γράφω σε ένα απάγγειο στην ακρογιαλιά και το κύμα πιτσιλάει το χαρτί.

Όμορφη μέρα. Λιακάδα.

Σε φιλώ σένα και τα πιαδιά σου και το Βασίλη.

Γιάννης

13.9.1950

Λουλίτσα - είναι νύχτα - είμαι ξαπλωμένος στο κρεβάτι μου - διαβάζω - τί ησυχία - όλοι κοιμούνται - τίποτα δεν ακούγεται - μια πεταλούδα στριφογυρνάει γύρω στη λάμπα μου - θυμάμαι τα παιδικά μας χρόνια - ναι, τούτος ο φτερωτός νυχτερινός επισκέπτης τόσα μου θυμίζει - ό,τι κι αν θυμηθώ παντού η αδελφούλα μου - ω να της γράψω, λέω, δύο λογάκια της μανούλας μου, έτσι μια μικρή καληνύχτα, σιγανά - σιγανά μην την ξυπνήσω - κ' είναι κουρασμένη η αδελφούλα μου, κ' είναι λιγάκι κρυωμένη - να, σιγά - σιγά - περπατάω στις μύτες - ησυχία. Ναι, είμαι γω - ήρθα μια στιγμούλα να σε δω, να σε φιλήσω στο μέτωπο - καληνύχτα αδελφούλα, καληνύχτα. Εγώ; - θα διαβάσω λίγο ακόμη - όχι δεν είναι αργά - μη φοβάσαι - δεν κουράζονται τα μάτια μου.

Καληνύχτα. Σε φιλώ στο μέτωπο - σένα και τα παιδάκια σου, το Βασίλη.

Καληνύχτα σας, παιδάκια μου αγαπημένα μου.

Γιάννης

2.5.1951

Αδελφούλα - ματάκια μου - μοσκοβολάει το καμαράκι μου όλο από σένα - είναι γιομάτο απ' τη στοργή σου - να έδώ το μπουκαλάκι κι η κολώνια που κράτουσες στα χεράκια σου - εδώ η ταμπακιέρα του Βασίλη μας - εδώ, νάτο, το πουλοβεράκι που ξήλωνες μουναχούλα σου - να και τα μαξιλαράκια που σε βρήκα να φιλάς λίγο πριν μου φύγεις - κ' η πολυθρόνα που καθόσουνα - και το κύπελλο όπου έγραψες το χρυσό ονοματάκι - όλα, όλα μοσκοβολάνε, όλα ανασαίνουν την αγάπη σου - κ' είμαι χαρούμενος, αδελφούλα - μην κοιτάς που κλαίω - είναι απ' τη χαρά μου.

Φιλιά, φιλιά και στα παιδιά και στο Βασίλη.

Α, πόσο σ' αγαπάω.

Καλημέρα, αδελφούλα.

Γιάννης

1.2.1952

Λουλίτσα μου - ήρθ κι ο Φλεβάρης - θα φύγει κι αυτός - περνάν οι μήνες, τα χρόνια - σκέψου: Τριάμιση χρόνια είμαι μακριιά σου - φεύγει ο καιρός, αδελφούλα, μα η αγάπη μας μένει - και σα γεράσουμε ακόμα η αγάπη μας θά 'ναι πιο νέα και τα τραγούδια μας που θα μιλούν για την αγάπη μας θά 'ναι πιο νέα και τα τραγούδια μας που θα μιλούν για την αγάπη δε θα γεράσουνε ποτέ. Είναι όμορφο τούτο το αβασίλευτο φως που τυλίγει τη ζωή μας - έτσι να ξέρουμε πως μέσα σ' όλες τις εποχές ένα δέντρο μένει πάντα ανθισμένο πάνω από τόσα ξερά φύλλα και τόσους ξύλινους σταυρούς. Τούτο το φως που συντηρεί τη ζωή και την ποίηση.

Φιλιά

Γιάννης

Το τελευταίο κείμενο περιλαμβάνει αποσπάσματα από μαρτυρίες του Γιώργου Φαρσακίδη για τους τόπους στους οποίους εξορίστηκε.

"Μετά τον πηγαιμό μας στη Γυάρο φούντωσε η χειροτεχνική μας δραστηριότητα. Στα πρώτα "απαγορεύεται" της Διοίκησης συμπεριλαμβάνονται και "οιαδήποτε αιχμηρά αντικείμενα". Έτσι, τα πρώτα μαχαίρια και σκαλιστικά εργαλεία υπήρξαν κάποια σιδερικά και κουτάλια ακονισμένα. Στη Γυάρο είχα μπάσει παράνομα πυρογράφο και τον δούλεψα συνδυάζοντας πυρογραφία και χρώμα. Το χρώμα με βάση τη ζάχαρη, πατιναρισμένο με τη φωτιά, μπαίνοντας στους πόρους του ξύλου έδινε ένα ενδιαφέρον αποτέλεσμα. Η πρώτη μας ύλη από καυσόξυλα, κασόνια και τελάρα λαχανικών. Αλλά και οι πέτρες και τα βότσαλα του γιαλού δουλεύτηκαν με επιτυχία από τη Βάση Κατράκη, το Γιάννη Ρίτσο, τον Κυριάκο Τσακίρη και άλλους αργότερα.

[...] Το στρατόπεδο στο Λακκί, περισσότερο απ' οποιονδήποτε χώρο κρατουμένων επί Χούντας, γνώρισε έναν εντυπωσιακό μορφωτικό - πολιτιστικό οργασμό, κάτι που μετέτρεψε την παθητική προσμονή σε συνθήκες ερμητικής απομόνωσης, σε πρώτη γραμμή του μετώπου.

[...] Οι πιο πολλοί φυλακισμένοι έγιναν οπαδοί της πυρυογραφίας και σ' αυτό βοήθησαν πολύ οι αυτοσχέδιοι πυρογράφοι που μαστορεύαμε, που ήταν πιο φτηνοί και πιο εύχρηστοι. Το ίδιο και το μηχανάκι που επινοήθηκε για να ξανατυλίγουμε το σύρμα της αντίστασης στις πυροκεφαλές που καίγονταν. Με τις μεταγωγές η πυρογραφία πέρασε στο Παρθένι και το στρατόπεδο του Ωρωπού και υπολογίζω πως ίσως πάνω από εκατό άτομα είχαν ασχοληθεί με την πυρογραφία ή είχαν αποκτήσει πυρογράφους στρατοπεδικής κατασκευής.

[...] Η χειροτεχνική δραστηριότητα διατηρήθηκε στη Μακρόνησο, έως τη μεταφορά μας στα Στρατιωτικά Τάγματα, σαν συνέχεια μιας δημιουργημένης παράδοσης. Αργότερα πια, οι συνθήκες δεν άφηναν περιθώρια για όποια δημιουργική μας επίδοση. Έτσι, όλα τα χειροτεχνήματα κι ό,τι σχεδίασα και δεν πρόλαβα να τα στείλω παράνομα έξω, χάθηκαν μαζί μετα περισσότερα από τα προσωπικά μας είδη.

[...] Ακολούθησε ο Αη Στράτης. Εκεί οι συνθήκες ήταν κάπως καλύτερες από εκείνες της Μακρονήσου. Δε σε σκοτώνανε, δε σε βασάνιζαν, αλλά υπήρχε η πολύχρονη κράτηση. Όλη τη δεκαετία του '50 ήμουν εκεί. Στο στρατόπεδο των πολιτικών εξορίστων του Αη Στράτη, ο δάσκαλος, που μας μύησε στην τεχνική της ξυλογραφίας, στάθηκε ο ζωγράφος - χαράκτης Χρήστος Δαγκλής.

[...] Όσον αφορά στη θεματογραφία και στο περιεχόμενο των χαρακτικών, όπως ήταν επόμενο, μας το υπαγόρευαν τα ίδια τα βιώματα και οι πολλαπλές ανάγκες.

[...] Στη δεκαετία του '50, στο στρατόπεδο του Αη Στράτη, με τη συμπαράσταση των πνευματικών μας ανθρώπων, θα ανεβάσουμε το μορφωτικό μας επίπεδο. Θα μάθω πως τον καιρό του Ομήρου, το καλό και το ωφέλιμο ήταν ταυτόσημα του ωραίου και ότι ο ανώνυμος τοιχογράφος της Αλταμίρα, ζωγραφίζοντας τα ανεπανάληπτα σε ομορφιά και κίνηση ζώα, δεν αποσκοπούσε παρά να μεταδώσει την πείρα του κυνηγού στους νεότερους. Διάβασα για το ότι ο Αϊζενστάιν, γυρίζοντας τον "Αλέξανδρο Νέφσκι", παραμερίζοντας αισθητικούς πειραματισμούς, δάγκωνε τις γροθιές του, που δεν ήταν έτοιμη η ταινία για να την "πετάξει σα χειροβομβίδα ενάντια στον εχθρό".

[...] Και εμείς, δουλεύοντας σε συνθήκες αντίξοες τα σκηνικά του στρατοπεδικού μας θεάτρου, αντλούσαμε κουράγιο από την αίσθηση των στιγμών της χαράς που θα δίναμε στους ταλαιπωρημένους από την πολύχρονη κράτηση, συνεξόριστους. Και ένα επιφώνημα θαυμασμού με το άνοιγμα της αυλαίας, η μόνη και ανεκτίμητη ανταμοιβή μας. Στον Αη Στράτη κάναμε και ζωγραφική, μάλιστα, είχαμε και σχολή μοντέλου... Ζωγραφίζαμε, χαράζαμε, τυπώναμε κάρτες και επί χούντας, αργότερα, στη Γυάρο και τη Λέρο. Να μάθουν οι έξω ότι ζούμε και κρατάμε άπαρτο ο αγωνιστικό μας χαράκωμα.

[...] Στον Αη Στράτη υπήρχε πολλή αρρώστια μετά τα βασανιστήρια της Μακρονήσου. Όλοι, κάναμε φοβερή οικονομία. Στέλνοντας κάρτες δηλώναμε ότι ζούμε, ότι αντιστεκόμαστε. Οι κάρτες θα ήταν μια επαφή, θα είχαμε μια συμπαράσταση από τις οικογένειές μας και τον περίγυρο. Τα βάλαμε κάτω. Χαρτιά, πινέλα, χρώματα, δραχμές, διακόσιες είκοσι. Κινήσαμε, λοιπόν, να βρούμε το γραμματέα της Ομάδας, να μοιραστούμε μαζί οτυ τη χαρά της ανακάλυψης, να μας δώσει χρήματα. Ο μπάρμπα Χρήστος, ο γραμματέας μας, άθρωπος θετικός, υπεύθυνος με πολύπλευρη πείρα. Οργανωτικός προπολεμικά ακόμη, στον Αη Στράτη με τον Γληνό και τον Βάρναλη. Τότε αυτός σκεφτόταν, πώς θα έκοβε χρήματα για να αγοράσουμε πινελάκια. Όμως, όπως και αν τα υπολόγιζε, λεφτά για πινελάκια δεν μπορούσε να μας δώσει. Ήταν μεγάλη πολυτέλεια. Ο σωτήρας άγγελός μας βρέθηκε στο πρόσωπο του Γιάννη Ρίτσου. Συμπλήρωσε το ποσό από την τσέπη του και σε λίγο οι πρώτες χειροποίητες κάρτες γίναν ανάρπαστες. Η πρόβλεψή μας διακιώθηκε πανηγυρικά, με την ανταπόκριση από τα έξω και τη σημαντική οικονομική ενίσχυση της Ομάδας."

Περιγράφοντας τα χρόνια της εξορίας...

"Κατά την περίοδο της χούντας δεν υπήρχαν τα βασικά αγαθά και οι εξόριστοι έπαιρναν από τους δικούς τους ανθρώπους χρήματα και ό, τι άλλο χρειάζονταν. Οι εξόριστοι ένιωθαν μοναξιά και είχαν την επιθυμία να γυρίσουν στους δικούς τους ανθρώπους. Στα πλαίσια της ένταξής τους οι εκτοπισμένοι έφτιαχναν όλα τα απαραίτητα σύνεργά τους, όπως μαχαίρια, εργαλεία, χρώματα και ό,τι άλλο είχαν ανάγκη.

Στον Αη Στράτη οι εξόριστοι δεν υφίστανται τα βασανιστήρια και τις κακουχίες της Μακρονήσου. Οι εξόριστοι με τη συμπαράσταση των πνευματικών τους ανθρώπων μπορούσαν να ανεβάσουν το μορφωτικό τους επίπεδο. Ακόμη, οι εκτοπισμένοι είχαν κατασκευάσει δικό τους θέατρο, είχαν σχολή ζωγραφικής που ζωγράφιζαν, τύπωναν κάρτες και τις έστελναν στους συνεξόριστους της Μακρονήσου και της Λέρου, δηλώνοντας την αντίστασή τους στο καθεστώς. Επίσης, αυτές τις κάρτες τις πολούσαν και έβγαζαν τα προς το ζην."

Γιάννος Νίκος (Β' Λυκείου) & Ζέρβας Αγαπητός (Β' Λυκείου)

"Οι εξόριστοι κατά τη δεκαετία του '50 δεχόντουσαν βασανιστήρια και φυλακίσεις καθώς τους καλούσαν να ομολογήσουν το λόγο για τον οποία εξορίστηκαν ενώ αυτοί αντιστεκόντουσαν σθεναρά. η μετακίνησή τους από το ένα νησί εξορίας στο άλλο γινόταν συνέχεια, καθιστώντας τις συνθήκες διαβίωσης βασανιστικά δύσκολες. Επίσης, η έλλειψη πόσιμου νερού, τροφής και άλλων υλικών έκαναν πολύ πιο ανυπόφορη την καθημερινότητά τους.

Οι εξόριστοι που ήταν στον Αη Στράτη είχαν πολλές ασχολίες. Μερικές από αυτές ήταν: ζωγραφική, ξυλουργική και μια σχολή μπαλέτου. Ζωγράφιζαν, χάραζαν και τύπωναν κάρτες επί Χούντας. Ο Αη Στράτης είχε πιο ευνοϊκές συνθήκες από τη Μακρόνησο. Οι εξόριστοι έστελναν κάρτες και γράμματα στους αγαπημένους τους και δήλωναν πως ζουν και ότι αντιστέκονταν. Οι κάρτες χρησίμευαν ως επαφή με τα αγαπημένα τους πρόσωπα."

Ζέρβας Σπύρος (Γ' Λυκείου) & Προβατά Βιβή (Α' Λυκείου)

Εκπαιδευτική εκδρομή στη Λήμνο 13.11.2009

Επισκεφθήκαμε τους αρχαιολογικούς χώρους της Λήμνου και το Αρχαιολογικό Μουσείο της Μύρινας

Σχολικό έτος 2009-2010: Εκδήλωση-Αφιέρωμα στο Μάνο Κατράκη.

19-3-2010: Προβολή ντοκυμαντέρ με θέμα τη ζωή και το έργο του μεγάλου ηθοποιού. 20-3-2010: Προβολή της ταινίας του Γ.Τζαβέλλα ''Σοφοκλέους Αντιγόνη'' με πρωταγωνιστή το Μάνο Κατράκη.
Ο Μάνος Κατράκης, όπως και πολλοί άλλοι σημαντικοί καλλιτέχνες, ήταν εξόριστος στον Αη Στράτη(1952).

Η Βιβή βραβεύεται στη Βουλή: 13-2-2010

Σχολικό έτος 2009-2010: Χριστουγεννιάτικες Εκδηλώσεις

Οι μαθητές του Γυμνασίου, Λυκείου και του Δημοτικού με τη βάρκα που στόλισαν! Ευχαριστούμε τον κ. Χ. Στεφάνου για τη διάθεση του σκάφους!

Σχολικό έτος 2009-2010: Εκδήλωση - Αφιέρωμα στον ποιητή Γ.Ρίτσο.

Ο Γ.Ρίτσος ήταν εξόριστος στον Αη Στράτη (1950-1952)

ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ!!!

Και ναι λοιποοοοοοοοοοοοοον!!!!!!!!Το καλοκαιράκι που όλοι περιμέναμε έφτασε!!!1η Ιουνίου σήμερα!!Βασικά εμείς οι μαθητές περιμένουμε την δεκαοχτώ Ιουνίου, για να τελειώσουν οι εξετάσεις!!!Τέλος πάντων!!!Καλή επιτυχία σε όσους γράφουν εξετάσεις και ΚΑΛΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ σε ΟΛΟΥΣ!!!!!!!!!!!!!

Αγαπημένοι μας, φίλοι...

φέτος μετά από μεγάλη προσπάθεια (των μαθητών και των καθηγητών) μπορέσαμε να πάμε τετραήμερη εκδρομή στην Αθήνα.Για μας στην Αθήνα ήταν πολύ ωραία... είδαμε και άλλο κόσμο και καινούργια πράγματα.

Αρχικά πήγαμε στο καινούργιο μουσείο της ακρόπολης, μπήκαμε μέσα στην βουλή και πήγαμε στον Παρθενώνα.Εκτός από αυτά πήγαμε και στο θέατρο.

Πρέπει να αναφέρω και το τέλειο ξενοδοχείο στο οποίο μείναμε. Ένα πολυτελές ξενοδοχείο στη λεωφόρο Αλεξάνδρας....

Ήταν μια πολύ ωραία εκδρομή που πιστεύουμε να επαναληφθεί!

Μια γεύση από τις παραλίες του νησιού!!!

Όσοι παραθεριστές επισκέπτονται τον Άγιο Ευστράτιο, το πρώτο μέλημά τουσ είναι να επισκεφτούν κάποιες από τις πολλές παραλίες του νησιού Όταν φτάνουν σε μία από αυτές, μένουν έκπληκτοι, καθώς βρίσκουν την ευκαιρία να κολυμπήσουν στα πεντακάθαρα νερά της, να ξαποστάσουν κάτω απότον ίσκιο των βελανιδιών που βρίσκονται εκεί, να ψήσουν φαγητά και μετά να απολαύσουν την απόλυτη ηρεμία που επικρατεί!!! Είναι μια μοναδική ευκαιρία για τους κατοίκους των μεγαλουπόλεων, περισσότερο, να ξεφύγουν απο την ρουτίνα και την ηχορρύπανση των χιλιάδων αυτοκινήτων!! Για όσους βρίσκονται στον Άγιο Δημήτριο, τους προτείνουμε να κατασκηνώσουν εκεί, για να περάσουν ακόμη καλύτερα στις διακοπές τους!!!(Αναφέρομαι στον Άγ। Δημήτριο, διότι μόνο εκεί επιτρέπεται!)

Πηγή φωτό : http://gym-ag-efstr.les.sch.gr