Β΄ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΟ ΜΑΘΗΤΙΚΟ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΗΝ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΕΜΠΟΡΙΚΟΥ ΝΑΥΤΙΚΟΥ

SOS από τα ακριτικά νησιά…!

Η συγκοινωνιακή σύνδεση των νησιών με την ηπειρωτική Ελλάδα ήταν ανέκαθεν ένα από τα κυριότερα και πιο ουσιαστικά προβλήματα των νησιών της λεγόμενης άγονης γραμμής για πολλούς και σημαντικούς λόγους.

Τα επιδοτούμενα δρομολόγια της άγονης γραμμής στην ουσία δεν έχουν στόχο την εξυπηρέτηση των συγκοινωνιακών αναγκών των ακριτικών νησιών, αλλά την εξυπηρέτηση των συμφερόντων των εταιρειών και αλλάζουν κάθε τόσο, ανάλογα με τις ανάγκες τους.

Για το λόγο αυτό προκηρύσσονται δρομολόγια , των οποίων η εκτέλεση απαιτεί το διπλάσιο χρόνο ταξιδιού ,καθώς προστίθενται και άλλοι προορισμοί. Τα δρομολόγια αυτά γίνονται με πλοία παλαιού τύπου, που κανονικά θα έπρεπε να είχαν αποσυρθεί και σε καμιά περίπτωση δεν ανταποκρίνονται στις ανάγκες των νησιών της σημερινής Ελλάδας, μέλους της ευρωπαϊκής ένωσης , αλλά θα ταίριαζαν σε τριτοκοσμικές χώρες.

Οι εκάστοτε κυβερνήσεις υπόσχονται προεκλογικά την εφαρμογή νησιωτικής πολιτικής. Ποια, όμως, είναι η νησιωτική πολιτική, όταν το πετρέλαιο στην ηπειρωτική Ελλάδα στοιχίζει το μισό σχεδόν από ό,τι στα νησιά μας , λόγω του κόστους μεταφοράς και την αισχροκέρδεια, που την πληρώνουν οι κάτοικοι , κυρίως , των ακριτικών νησιών μας;

Σε τι αποσκοπεί η νησιωτική πολιτική, όταν τα αλιεύματα των ψαράδων των νησιών πωλούνται στην μισή τιμή από ό,τι θα το πληρώσει ο Έλληνας καταναλωτής των πόλεων της ηπειρωτικής χώρας ή και στην ακόμη χειρότερη περίπτωση, όταν θα είναι αναγκασμένοι να πετάξουν τα αλιεύματά τους στην θάλασσα, αν δεν προσεγγίσει το πλοίο της γραμμής, λόγω των άσχημων καιρικών συνθηκών, με αποτέλεσμα να πλήττονται οικονομικά συν όλων των άλλων προβλημάτων τους;

Άλλο ακόμα πιο βασικό και ουσιαστικό πρόβλημα που αντιμετωπίζουν τα νησιά μας , λόγω ελλιπούς ή ανύπαρκτης συγκοινωνίας, είναι το θέμα της υγείας. Πολλές φορές έχουμε ακούσει από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης ή ακόμη έχουμε βιώσει και προσωπικά στα νησιά μας περιπτώσεις ανθρώπων που θα είχαν σωθεί, αν είχαν φθάσει έγκαιρα σε μια μονάδα εντατικής θεραπείας κάποιου νοσοκομείου των μεγάλων πόλεων. Αντί αυτού πεθαίνουν, περιμένοντας κάποιο μεταφορικό μέσο.

Σε πολλές περιπτώσεις έχουμε δει ασθενείς να μεταφέρονται με καϊκια στο πλησιέστερο νησί που τυχόν υπάρχει μια πιο σύγχρονη ιατρική μονάδα και κατά την μεταφορά τους να πεθαίνουν ή να παθαίνουν ανεπανόρθωτες βλάβες , κάτι που δεν θα είχε συμβεί σε έναν κάτοικο των αστικών κέντρων.

Επίσης, τα τελευταία χρόνια βλέπουμε μείωση της τουριστικής κίνησης, λόγω του ότι τα δρομολόγια των πλοίων δεν επαρκούν, για να μεταφέρουν όλους τους ταξιδιώτες στα νησιά, που έχουν επιλέξει, για να περάσουν της διακοπές τους.

Έτσι πάρα πολλοί άνθρωποι αναγκάζονται να ματαιώσουν τις διακοπές τους ή να επισκεφθούν με το αυτοκίνητό τους κάποιο τουριστικό προορισμό που είναι κοντά τους ή που είναι εύκολα προσπελάσιμος οδικώς ή αεροπορικώς.

Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα τον οικονομικό μαρασμό των νησιών μας, που εκτός από την αλιεία, σαν κύριο βιοποριστικό επάγγελμα έχουν τον τουρισμό και προσπαθούν μέσα στις λίγες μέρες της τουριστικής περιόδου να συμπληρώσουν το εισόδημά τους για να περάσουν και τον υπόλοιπο χρόνο.

Η ανεπαρκής συγκοινωνιακή κάλυψη των νησιών έχει σαν αποτέλεσμα, τον ξεριζωμό των νέων από τις εστίες τους και τους τόπους καταγωγής τους, που δεν έχουν να τους προσφέρουν απολύτως τίποτα.

Για το λόγο αυτό μειώνεται αισθητά ο πληθυσμός των νησιών που ως επί το πλείστον είναι ηλικιωμένοι, που δεν μπορούν να αναζητήσουν στις πόλεις ένα καλύτερο μέλλον και μένουν αναγκαστικά στα νησιά όπου γεννήθηκαν , φυλώντας «Θερμοπύλες».

Ενώ αν υπήρχε μια τακτική και σύγχρονη συγκοινωνία με πλοία γρήγορα και αξιόπλοα, τα οποία θα έκαναν το ταξίδι ευχάριστο και ασφαλές, τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά.

Οι νέοι θα έμεναν στους τόπους καταγωγής τους και θα δημιουργούσαν επιχειρήσεις, οι οποίες θα ήταν ικανές να τους εξασφαλίσουν ένα αξιοπρεπές μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους.

Η Ελλάδα δεν είναι ούτε βιομηχανική χώρα, ούτε έχει κοιτάσματα πετρελαίου ή άλλη πηγή οικονομίας.

Το μεγαλύτερο έσοδο για την οικονομία της χώρας μας είναι ο τουρισμός και αυτόν πρέπει να διαφυλάξουμε όσο καλύτερα μπορούμε.

Για να γίνει όμως αυτό θα πρέπει να λύσουμε το πρόβλημα της συγκοινωνίας των νησιών μας και να κρατήσουμε τους νέους στους τόπους καταγωγής τους, δίνοντάς τους οικονομικά κίνητρα.

Σε αντίθετη περίπτωση τα νησιά μας θα μαραζώσουν και θα εγκαταλειφθούν και θα καταλήξουν αμφισβητούμενες βραχονησίδες και «γκρίζες ζώνες» στο Αιγαίο, διεκδικούμενες από τους Τούρκους.

Για να αποφύγουμε λοιπόν όλα αυτά, πρέπει να εφαρμοσθεί μια νησιωτική πολιτική, που δεν θα σταματάει στους προεκλογικούς λόγους, αλλά θα είναι πολιτική ουσίας για τα νησιά μας και τους κατοίκους τους.

Βλαστός Νικόλαος

μαθητής Γ΄ Γυμνασίου Αγίου Ευστρατίου Λέσβου